bydlęcy

bydlęcy
bydlęcy {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. IIb {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mający związek z bydłem, bydlęciem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skóra bydlęca. Choroby bydlęce. Wagon bydlęcy. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'taki, który nie przystoi człowiekowi; podły, niegodny, zwierzęcy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Bydlęce zachowanie. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • bydlęcy — «dotyczący bydlęcia, związany z bydlęciem, właściwy bydlęciu; przeznaczony dla bydląt» Bydlęcy ryk. Bydlęca choroba. Sól bydlęca. Wagon bydlęcy. ∆ zool. Bąk bydlęcy → bąk w zn. 5 przen. «niegodny człowieka, bezwartościowy moralnie, bezmyślny»… …   Słownik języka polskiego

  • bąk — m III, DB. a, N. bąkkiem; lm M. i 1. pot. «trzmiel lub inny owad wydający w locie charakterystyczne buczenie» Bąki buczą grubym basem, zbierają pyłki z kwiatów. ◊ Opić się czymś jak bąk «napić się czegoś w dużej ilości» ◊ Zbijać bąki «spędzać… …   Słownik języka polskiego

  • bydleń — m I, DB. bydleńenia; lm M. bydleńenie, D. bydleńeni zool. «Hypoderma bovis, duża, owłosiona muchówka z rodziny gzów; larwy pasożytują u przeżuwaczy (głównie pod skórą), powodując poważne zaburzenia chorobowe oraz uszkodzenia skóry; giez bydlęcy» …   Słownik języka polskiego

  • giez — m IV, DB. gza, Ms. gzie; lm M. gzy 1. «Hypoderma, owad z rodziny o tej samej nazwie» Gzy pocięły konie. ◊ pot. (Jakby) giez go uciął, ukąsił «o kimś zachowującym się w sposób nerwowy, niecierpliwy, o kimś rzucającym się ze złości» 2. zool. gzy… …   Słownik języka polskiego

  • gnój — m I 1. D. gnoju, blm «stałe i płynne odchody zwierzęce przeważnie zmieszane ze ściółką, podlegające procesom fermentacyjnym, używane do nawożenia gleby; obornik, nawóz» Gnój bydlęcy, koński, ptasi. Nawozić ziemię gnojem. Trząść gnój. 2. DB. a, lm …   Słownik języka polskiego

  • rzęsistek — m III, DB. rzęsistektka, N. rzęsistektkiem; lm M. rzęsistektki zool. «Trichomonas, pierwotniak z grupy wiciowców, pasożyt rozpowszechniony głównie wśród kręgowców, wywołujący choroby (np. rzęsistek pochwowy wywołuje rzęsistkowicę u człowieka,… …   Słownik języka polskiego

  • wagon — m IV, D. u, Ms. wagonnie; lm M. y «pojazd szynowy (także: linowy) o napędzie własnym albo doczepiany do różnego rodzaju pojazdów ciągnących (np. do lokomotywy), służący do przewozu osób lub ładunków» Wagon kolejowy, tramwajowy. Wagon kolejki… …   Słownik języka polskiego

  • jarmark — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} odbywająca się regularnie, w określonych terminach i w określonym miejscu, zwykle na placu, sprzedaż produktów rolnych, bydła i wyrobów ludowych, organizowana w małych miasteczkach, a także …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”